Ławeczka M. Skłodowskiej - Curie i panorama naturalnej doliny rzeki nizinnej

Przed gmachem Zespołu Szkół Chemicznych we Włocławku posadowiona jest ławka z rzeźbą Marii Skłodowskiej-Curie, patronki szkoły.

Z tego miejsca rozpościera się piękna panorama na naturalną dolinę Wisły. Krajobraz znacznej części Wisły jest ostatnim tego typu krajobrazem naturalnej, nieuregulowanej rzeki w Europie. Rozgałęzione koryto, szereg wysp, piaszczystych łach i starorzeczy tworzą harmonię i piękno- niespotykane wobec zmian dokonanych przez ludzi na rzekach już uregulowanych.

Lilak pospolity (bez) to jedna z najpiękniejszych wiosennych roślin. Rozłożysty, o odurzającym, słodkim zapachu i subtelnej kolorystyce, co roku zwiastuje rychłe nadejście cieplejszych dni. Bez lilak uwielbia miejsca nasłonecznione, ponieważ wówczas kwitnie najbardziej obficie. Drzewko doskonale czuje się w żyznym podłożu o umiarkowanej wilgotności. Odczyn gleby może być obojętny bądź lekko zasadowy. Lilak pospolity nie jest bardzo kapryśny, jednak nie przepada za podłożem jałowym, podmokłym lub piaszczystym. Większość odmian lilaka jest mrozoodporna, mimo to, gdy temperatury spadają mocno poniżej zera, warto go osłonić, np. specjalnym snopkiem.

Ryby rzeki Wisły

Przy moście znajduje się kilka wspaniałych kamienistych ostróg. To bankowe łowiska białorybu (inaczej biała ryba – określenie używane głównie przez wędkarzy odnoszące się do ryb słodkowodnych spokojnego żeru (planktonożernych), w zasadzie wyłącznie karpiowatych), jak i drapieżników. Gdy spojrzycie na wodę nieco dalej od brzegu, zobaczycie, że w wielu miejscach nurt marszczy się i załamuje. To tak zwane rafki o nierównym, kamienistym dnie. Łowiska te powinni odwiedzić spiningiści, którzy mogą tu zapolować na wszystkie wiślane drapieżniki. Niestety, rafki są poza zasięgiem rzutu z brzegu, tak więc niezbędna jest łódź. Między rafkami a brzegiem rzeka zwykle przyspiesza i wymywa głębokie rynny. W nich można zasadzić się z ciężką gruntówką na brzany, klenie i jazie. Często przyłowem będą wielkie leszcze, płocie i krąpie, a nawet certy.

Fot. Leszcz (Abramis brama)

Czyściec wełnisty jest niewysoki, gdyż dorasta do ok. 20-30 cm (w czasie kwitnienia do ok. 50 cm) ale mocno rozrasta się na boki, w krótkim czasie tworząc gęsty, zwarty kobierzec liści. A są one wyjątkowo piękne - szerokie, gęsto pokryte srebrzystobiałym, miękkim kutnerem i częściowo zimozielone. Liście w dotyku są delikatne, miękkie i niemal pluszowe (zwyczajowa angielska nazwa czyśćca - lamb`s-ear - jagnięce ucho dobrze oddaje ich charakter). Dzięki gęstemu kutnerowi mają niezwykły, srebrzysto-biało-zielony kolor, dlatego są największą ozdobą rośliny.

Ogrodowa odmiana Kaliny koralowej, zwana buldeneżem (z francuskiego śnieżna kula) ma wszystkie kwiaty płonne. Krzew wysokości do 4m, o liściach podobnych nieco do liści klonu, na długich ogonkach, jesienią przebarwiających się na czerwono lub czerwono-brązowawo. Kwiaty białe, zebrane w liczne, gęste, parasolowate podbaldachy. Zewnętrzne, większe kwiaty są płonne. Wewnętrzne, zielonkawe i drobniejsze są płodne. Owoce - niejadalne pestkowce.

Tawuła wiązolistna to krzew bezcierniowy wysokości do 2m, o gałązkach brunatnych, kanciastych, lekko przewieszonych. Liście jajowate, na szczycie zaostrzone, brzegiem piłkowane w górnej części, od spodu szarozielone. Kwiaty białe, dość drobne, o płatkach kolistych, zebrane w gęste, półkuliste, wielokwiatowe kwiatostany - baldachogrona, które wydają się puszyste z powodu dłuższych od płatków pręcików. Owoc zbiorowy - 5 mieszków. Kwitnie od maja do czerwca. Często uprawiana jako krzew ozdobny w parkach i ogrodach.

Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000 w dolinach rzek – ochrona siedlisk i gatunków

Stojąc w tym punkcie warto pamiętać, że obszar doliny Wisły znalazł się w Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000. Na odcinku przylegającym do Bulwarach im. Marszałka Józefa Piłsudskiego we Włocławku i doliny rzeki Zgłowiączki występują 2 obszary Natura 2000 (wkrótce napiszemy o nich więcej).

Jednym z ciekawszych gatunków tego obszaru jest mewa śmieszka. To najpowszechniejsza z małych mew. We wszystkich szatach widać biały klin na przednim końcu dłoni. Samiec i samica ubarwione jednakowo. W szacie godowej od marca do sierpnia, a nawet listopada, łatwa do rozpoznania – głowa brązowoczarna, szyja, spód ciała i ogon białe, a grzbiet i skrzydła popielate. Końce lotek czarne, a nogi i dziób czerwone. Wokół oczu mały, wąski, biały pasek, przerwany z przodu. W szacie spoczynkowej głowa biała, a w okolicy pokrywy usznej szara plama. Dziób z czarnym końcem. Osobniki młode mają wierzch ciała brązowy, a na końcu ogona szeroka, wyraźnie odgraniczona czarna pręga, głowa.

Mniszek pospolity to wieloletnia roślina zielna, bardzo zmienna, wysokości do 40 cm, z sokiem mlecznym. Liście w rozetce przyziemnej, zatokowo ząbkowane, łopatkowate w zarysie, zmienne. Koszyczki kwiatowe osadzone pojedynczo na pustych w środku szypułach, żółte, całe złożone z kwiatów języczkowatych. Owocki z puchem kielichowym, tworzą razem powszechnie znane dmuchawce.

Lipa drobnolistna to drzewo liściaste o wysokości do 30 m. Rosnące samotnie ma stosunkowo krótki pień i szeroką, rozłożystą, gęstą, regularnie kopulastą koronę, rosnąc w zwarciu wytwarza długi pień bez niżej położonych odgałęzień i wysoko osadzoną koronę. Pędy początkowo delikatnie owłosione, szybko łysiejące, błyszczące. Liście ułożone skrętolegle w dwóch prostnicach. Ogonek długości 2-5 cm, nagi; blaszka sercowata, o długości 3-10 cm, zaostrzona, na brzegu drobno i ostro piłkowana, od góry naga, pod spodem szarozielona i naga, tylko kąty nerwów są pokryte brązowymi włoskami. Kwiaty: 4-11 żółtobiałych obupłciowych kwiatów w wiszących kwiatostanach. Szypułki kwiatów zrośnięte z języczkowatą, bladozieloną podsadką; okwiat podwójny, wolnopłatkowy, 5 – krotny, silnie pachnący. Owoce kuliste, wielkości 5-8 mm, jednonasienne orzeszki o cienkiej łupinie, pokryte szarymi włoskami, nieznacznie kanciaste. Po dojrzeniu cały owocostan wraz z suchym, skórzanym szydełkiem opada.

Zderzenie dwóch rzek – ujście Zgłowiączki do Wisły

Wielka Wisła i Zgłowiączka. Co je łączy? Ujście! Stoisz w miejscu, gdzie Zgłowiączka wlewa swoje wody czyli uchodzi do Wisły - królowej polskich rzek. Jej walory przyrodnicze chronione są tutaj w ramach europejskiego programu Natura 2000, obejmującego obszar siedliskowy Włocławska Dolina Wisły oraz obszar ptasi Dolina Dolnej Wisły. Czy coś nas może tutaj zaciekawić? Owszem. Jeśli przyjdziesz tu wieczorem jest duża szansa, że zobaczysz płynącego tuż przy brzegu bobra europejskiego (Castor fiber). Pozwoli na siebie popatrzeć ale spłoszony szybko zanurkuje w wodzie klaskając przy tym na pożegnanie ogonem. Swego czasu bóbr zagalopował się dalej i wyruszył na spacer po ruchliwej ulicy Wyszyńskiego. Ogon bobra jest płaski, pokryty łuskami i dzięki niemu świetnie pływa. Ma też bardzo ostre zęby (siekacze), więc nigdy pod żadnym pozorem nie dotykaj go. Trzymaj też z daleka od bobra swojego psa, bo jego bóbr również może dotkliwie pokaleczyć.

Fot. Zgryzy bobrowe

Koniczyna biała to roślina wieloletnia, wysokości do 40 cm, o łodydze pokładającej się i korzeniącej w węzłach. Liście trójlistkowe, o listkach od spodu nagich, na górze często z jasną plamką, długoogonkowe. Kwiaty białe, zebrane w kuliste, główkowate kwiatostany na długich szypułkach, pachnące, po przekwitnieniu brunatniejące.

Jerzyki, czyli ptaki, które śpią w locie, posiadają wiele innych ciekawych cech, oprócz tej nietypowej metody na sen. Są to ptaki migrujące. Zimę spędzają w Afryce, na obszarach poniżej Sahary. Wiosną przylatują do Europy, gdzie wykluwają się ich młode. Mieliśmy okazję zobaczyć jednego z nich podczas spaceru po parku.

Drzewa, ptaki i budowla hydrotechniczna - próg piętrzący na rzece Zgłowiączce

Drzewo, pod którym stoisz to kłęk amerykański, zwany też kłękiem kanadyjskim (Gymnocladus dioica). Ta dziwna nazwa w nawiasie to nazwa łacińska, którą biolodzy nadają gatunkom. Kłęk jest rzadko spotykanym, ozdobnym gatunkiem drzewa, gdyż pochodzi z Ameryki Północnej. We Włocławku jest to jedyny tak okazały przedstawiciel tego gatunku. Przyjrzyj się uważnie jego korze, liściom i znajdź największy - mogą osiągać długość nawet 80 cm! Natomiast jego owoce (brązowe strąki) od zimy do wiosny stopniowo opadają na ziemię. Spójrz może uda się je zebrać. Dawniej nasiona kłęku kanadyjskiego były wykorzystywane jako substytut kawy czyli zamiast kawy. Drzewo jest bardzo dekoracyjne, a najpiękniej prezentuje się jako pojedyncze drzewo rosnące na dużych przestrzeniach parku i przestronnego ogrodu. Zapamiętaj jego cechy, bo kto wie czy zwiedzając jakiś stary park np. przy pałacu Kronenberga w Wieńcu nie natkniesz się na taką ozdobę rezydencji. Powodzenia!

Glediczja trójcierniowa – wąska i luźna na wysokim, pokrzywionym pniu, wys. do 27 m; delikatna jasnozielona latem, bardzo ponura zimą, o pofalowanych, zygzakowatych gałązkach. Jedno z drzew najpóźniej wydających liście. Kora fioletowoszara, tworzy szerokie, głębokie bruzdy. Pnie typowych drzew opatrzone pękami ostrych 20-centrymetrowych cierni. Formy bezcierniowe, często wybierane dla prostych pni, są preferowane do parków i na ulice. Pędy: odmiana ciernista z 3 cierniami przy każdym 1-milimetrowym, pomarańczowym pąku. Liście o dł. Do 20 cm, pojedynczo lub podwójnie złożone na jednym drzewie, małe (2-4cm), błyszczące listki mają pofalowany brzeg (rzadko ząbkowany). Podwójnie pierzaste liście mają do 4 bocznych listków na każdej stronie zielonej osadki. Kwiaty. W wąskich, niepozornych gronach przekształcają się w duże czarnobrązowe strąki, podobne do sprasowanych bananów, grzechoczące na wietrze.

Już niebawem będziemy mogli zbierać kasztany. Czy wiecie, że kasztany mają dużo właściwości leczniczych? Wzmacniają naczynia krwionośne i zapobiegają tworzeniu się pajączków - zawarta w nich escyna zmniejsza aktywność enzymów osłabiających ich ścianki. Poprawiają krążenie krwi, zmniejszając skłonność do hemoroidów i żylaków - flawonoidy i escyna zmniejszają bowiem lepkość krwi, usprawniając jej przepływ. Łagodzą problemy trawienne - garbniki zawarte w naparach z kwiatów lub liści kasztanowca działają rozkurczowo i przeciwzapalnie, a nawet zapierająco, pomagając w razie zatrucia. Zapobiegają obrzękom, łagodzą cellulit - wyciągi z kasztanowca zawarte np. w preparatach na tzw. ciężkie nogi i na cellulit poprawiają elastyczność naczyń krwionośnych, zapobiegając przesiąkaniu osocza do sąsiadujących z nimi tkanek. Są pomocne przy krwiakach, siniakach i odmrożeniach - zawarte w wyciągach z kasztanowca, a także w naparach i odwarach stosowanych zewnętrznie w formie okładów substancje przyspieszają wchłanianie się krwiaków i poprawiają przepływ krwi.

Śniedek baldaszkowaty to cebulowa bylina wiosenna o wysokości do 30 cm. Liście odziomkowe, w liczbie 6-9, równowąskie, rynienkowate, z białym paskiem na górnej powierzchni. Kwiaty duże, gwiazdkowate, białe z zieloną smugą, zebrane w szczytowy kwiatostan na bezlistnym głąbiku. Owocem jest torebka.

Pan Sienkiewicz i różany ogród

Park miejski, w którym się znajdujesz nosi imię Henryka Sienkiewicza. Jest jednym z najstarszych parków w Polsce, gdyż założono go w 1870 roku. Skupia wiele ciekawych, różnorodnych gatunków drzew i krzewów. Patron naszego parku był wybitnym pisarzem, uhonorowanym literacką nagrodą Nobla za powieść Quo vadis. Jest autorem znanych powieści historycznych takich jak: Krzyżacy, Rodzina Połanieckich, Trylogia: Ogniem i mieczem, Potop i Pan Wołodyjowski. Któż nie zna dowcipu i forteli Zagłoby czy dokonań pana Michała zwanego małym rycerzem.

Popiersie Sienkiewicza przed którym stoisz otacza różany ogród. Piękny, kolorowy i pachnący. Spacerując pośród kwiatów, można się uspokoić, zrelaksować i odpocząć. Terapeutyczny wpływ ogrodu na człowieka znany jest od dawna, również obecnie hortiterapię stosuje się jako metodę leczenia zdrowia psychicznego. Przebywając pośród kwiatów i zieleni zaspokajasz naturalną potrzebę kontaktu z naturą. Wykorzystaj więc kojący wpływ roślin ogrodowych. Zieleń i kwiaty stymulują zmysły, pobudzają wydzielanie serotoniny zwanej hormonem szczęścia. Pospaceruj albo usiądź na ławce pośród róż i poczuj ich zapach i doceń urodę. Wyciszony i spokojny ruszysz dalej.

Floks szydlasty, nazywany również płomykiem szydlastym, to mało wymagająca i łatwa w uprawie bylina pochodząca z Ameryki Północnej. Tworzy niskie (do 10 cm wysokości), zwarte kobierce, zbudowane z płożących się, gęsto obsianych sztywnymi listkami pędów. Floks szydlasty jest mało wymagającą rośliną i doskonale sprawdza się u początkujących ogrodników. Wystarczy zapewnić mu glebę przepuszczalną, najlepiej piaszczystą, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym oraz zaciszne i słoneczne stanowisko.
Floks szydlasty może rosnąć również w półcieniu, ale wówczas kwitnie mniej obficie. Dość dobrze znosi suszę, jednak w upalne i wyjątkowo suche lata może wymagać podlewania. W wyniku długotrwałej suszy jego pędy zasychają i roślina traci ładny wygląd.

Kocimiętka właściwa to miododajna wieloletnia roślina zielna, wysokości do 1m, szaro owłosiona, o łodygach wzniesionych, rozgałęzionych. Liście sercowato trójkątne, na ogonkach, karbowane, owłosione z obu stron, z wierzchu zielone a pod spodem szarawe. Kwiaty wargowe drobne, jasnoróżowe, jasnofioletowe lub białawe, zebrane w przerywane, walcowate kwiatostany, złożone z nibyokółków.

Większość żurawek polecana jest zwykle z uwagi na ozdobne liście o przeróżnych barwach, kształtach i wielkościach. Żurawka krwista z kolei jest byliną ozdobną głównie z kwiatów, które mają intensywną barwę i długo się utrzymują. Żurawka Leuchtkafer tworzy gęsto ulistnione kępy z jasno zielonymi, zaokrąglonymi liśćmi, które często zdobione są atrakcyjnym wzorkiem tworzonym przez unerwienie blaszek liściowych. Kwitnienie rozpoczyna już w maju, luźne grona krwisto czerwonych kwiatów wytwarzane są aż do lipca tworząc delikatny obłok nad kępami liści.
Kwitnąca żurawka krwista osiąga do 60 cm wysokości, same kępy liści natomiast około 30 cm. Żurawka krwista lubi miejsca częściowo ocienione, jasne o rozproszonym świetle, znosi też bezpośrednie nasłonecznienie pod warunkiem zapewnienia gleby stale wilgotnej. Warunki glebowe powinny być przeciętne, ubogie gleby należy wzbogacić kompostem. Żurawka krwista nie sprawia kłopotów w uprawie i zimowaniu, jest całkowicie odporna na mróz.

Dolina rzeki Zgłowiączki – przyroda rzeki i skarpy

W parku rośnie 65 gatunków i odmian drzew, w większości są to drzewa liściaste (53 gatunki). Na szczególna uwagę zasługują dojrzałe i stare drzewa, gdyż tworzą one siedliska lęgowe zwierząt. Dominują wśród nich dęby, jesiony, topole białe. Dojrzałe drzewostany z dużym udziałem starszych drzew, zamieszkują dzięcioły. Ptaki te, jako jedne z nielicznych samodzielnie wykuwają dziuple. Rozmiar dziupli zależy od wielkości dzięcioła, który ją wykuwa. W Polsce największym dzięciołem jest dzięcioł czarny. Dziuple opuszczone prze dzięcioły chętnie zajmują inne zwierzęta np. sikory, szpaki, kowaliki czyli tzw. dziuplaki wtórne, a także ssaki (nietoperze, wiewiórki, kuny) i owady. Dzięcioły określa się mianem gatunków parasolowych, ponieważ ich działalność polegająca na umiejętności kucia dziupli pozwala żyć wielu innym chronionym, często rzadkim i ginącym gatunkom zwierząt. Oprócz naturalnych dziupli i tych wykutych przez dzięcioły, siedliskiem chronionych ptaków są budki lęgowe. W ubiegłym roku rozwieszono w parku 8 budek dedykowanych szpakom. Wszystkie zostały zajęte przez szpacze rodziny!

Fot. Jedna z budek lęgowych o wymiarach odpowiednich dla szpaków, którą zajęła szpacza rodzina. Poznasz to po śladach: półksiężycowate pobrudzenia od ogona poniżej otworu wlotowego, a także pobrudzenia odchodami.

Bluszczyk kurdybanek, Glechoma hederacea L. występuje w Europie. W Polsce jest gatunkiem pospolitym na terenie całego kraju. Jest to roślina zielna o wysokości 20-40 cm, o pełzającej lub podnoszącej się łodydze która jest rozgałęziona, przylegająco-owłosiona lub naga i zakorzeniająca się w węzłach. Osadzone na niej ogonkowe i grubo-karbowane liście dolne mają kształt okrągło-nerkowaty, a górne okrągło-sercowaty. Umieszczone w kątach liści 1-3 niebieskofioletowe kwiaty charakteryzują się koroną 2-3 razy dłuższą niż kielich. Owocem jest rozłupnia (suchy, pękający owoc w którym znajdują się nasiona) rozpadająca się na cztery rozłupki.

Młode pędy bluszczyku kurdybanka są soczyste i mają gorzkawy, korzenny smak. Mogą więc stanowić wspaniały składnik wiosennych sałatek i zup.

Jaskier ostry (Ranunculus acris) to bylina z rodziny jaskrowatych. Jej obszar występowania jest bardzo rozległy, gdyż na stanowiskach naturalnych można ją spotkać w Afryce, Ameryce, Azji i Europie, w tym także w Polsce, gdzie jest dość pospolita.
Jaskier ostry może dorastać do ok. 30-90 cm wys. Wiosną rozwija rozetę długoogonkowych liści odziomkowych, z której następnie wyrasta wzniesiony, gładki lub bardzo lekko owłosiony, sztywny, zielony, rozgałęziony i słabo ulistniony pęd kwiatostanowy. Liście odziomkowe są okrągłe w zarysie, dość duże, klapowane i ząbkowane na brzegach, z kolei liście pędowe są siedzące, mniejsze i słabiej klapowane. Blaszka liściowa jest delikatnie owłosiona.

Bóbr europejski- w Polsce gatunek ten jest pod ochroną. Posiada wiele cech morfologicznych, które ułatwiają mu prowadzenie ziemnowodnego trybu życia. Może przebywać pod wodą bez przerwy nawet do 15 minut. Bóbr potrafi przystosować środowisko do własnych potrzeb- dzięki wyjątkowo silnym siekaczom bobry potrafią ściąć bardzo grube drzewa, o średnicy nawet do 1 m. Do najbardziej charakterystycznych śladów funkcjonowania bobrów w środowisku należą budowane przez nie tamy i żeremia. Ogon bobra jest bardzo charakterystyczny - duży i spłaszczony, pokryty łuską. Podczas pływania pełni rolę steru, a na powierzchni służy bobrowi za podpórkę. Jego kolejną rolą jest magazynowanie tłuszczu, a także termoregulacja organizmu.

Zgłowiączka

Zgłowiączka jest lewobrzeżnym dopływem Wisły o długości 79 km. Powierzchnia jej dorzecza wynosi 1495,6 km². Początkiem cieku jest Kanał Głuszyński, który swoje źródła ma w okolicy wsi Płowce. Zgłowiączka przepływa przez Jezioro Głuszyńskie i uchodzi do Wisły we Włocławku. Jest ważnym elementem krajobrazu parku im. H. Sienkiewicza.

Rzeka i jej dolina jest miejscem życia gatunków roślin i zwierząt. Co więcej, są one istotne także z punktu widzenia gatunków z innych ekosystemów, ponieważ stanowią korytarze ekologiczne, którymi te gatunki migrują (np. ptaki, ssaki) oraz zapewniają środowisko rozwoju ich specyficznych stadiów życiowych (w przypadku płazów i wielu owadów). Życie ptaków i owadów koncentruje się wśród roślin przybrzeżnej strefy.

Fot. Ważka na grążelu żółtym

Budki lęgowe dla ptaków, to innymi słowy zastępcze miejsca rozrodcze zastępujące im naturalne miejsca gniazdowe, w którym mogą wychowywać swoje pisklęta. W wyniku utraty naturalnych siedlisk lęgowych i dziupli, wiele gatunków ptaków w Polsce znacznie obniżyło swą liczebność, a niektórym grozi nawet wyginięcie (m. in. kraska).

Budki lęgowe dla ptaków to najprostszy i najskuteczniejszy sposób ich aktywnej ochrony. Osłona przed czynnikami pogodowymi i drapieżnikami, jaką zapewniają budki lęgowe dla ptaków pozwalają ptakom na bezpieczne osiedlenie się bez ryzyka utracenia lęgu (jaja, pisklęta).

Kwietna łąka

Wiosną i latem może Cię zdziwić lub zachwycić łąka pełna kwiatów po jednej stronie i równo przystrzyżony trawnik po drugiej. Czym się różni trawnik od łąki kwietnej? Widać gołym okiem, a także słychać. Łąka kwietna ożywia to miejsce i przyciąga zwierzęta. Jest kolorowa, co zawdzięcza odpowiednio dobranej mieszance roślin (trawy i rośliny kwiatowe). Na naszej łące możesz dostrzec koniczynę białą Trifolium repens i koniczynę czerwoną Trifolium pratense, żmijowiec zwyczajny Echium vulgare, komonicę zwyczajną Lotus corniculatus, nostrzyk żółty Melilotus officinalis i nostrzyk biały Melilotus albus, cykoria podróżnik Cichorium intybus, ślaz dziki Malva sylvestris i marchew zwyczajna Daucus carota – dzika kuzynka marchewki. Łąkę tworzą głównie rośliny miododajne, gdyż została założona z myślą o pszczołach i innych zapylaczach takich jak trzmiele, chrząszcze i motyle.
Dla tych owadów umieszczono tutaj specjalne domki zwane hotelami, natomiast dla pszczół na skarpie ustawiono kolorowe ule tworzące małą pasiekę. Mam nadzieję, że polubiłeś kwietną łąkę? Oprócz źródła pożytku dla pszczół niektóre z roślin to niezłe ziółka.

Fot. Wykoszony trawnik na skarpie z widocznymi ulami i domkiem dla owadów.

Kocimiętka (Nepeta L.) to wieloletnia roślina zielna, o wysokości do 1 m, o łodygach wzniesionych, rozgałęzionych, szaro owłosionych. Liście sercowate, trójkątne, na ogonkach karbowane, owłosione z obu stron, z wierzchu zielone a pod spodem szarawe. Kwiaty wargowe drobne, jasnoróżowe, jasnofioletowe lub białawe, zebrane w przerywane, walcowate kwiatostany, złożone z nibyokółków. Czy wiesz dlaczego tak bardzo lubią tę roślinę koty? Wydziela ona feromon stymulujący układ nerwowy większości kotów, sprawiając że odczuwają błogość, rozluźnienie, stają się bardzie wrażliwe na pieszczoty.

Niemal jedna trzecia pokarmów, które spożywamy zależy od zapylaczy, dlatego te owady są tak ważne w życiu całej planety. Zamiast żywotników warto sadzić rośliny miododajne oraz takie, które kwitną w różnych porach, dzięki czemu zapewnimy owadom stały dostęp do pokarmu. Wielofunkcyjny domek, nazywany przez niektórych schroniskiem czy też hotelem dla owadów, to niewielka budowla przypominająca budkę lub domek, wykonana głównie z drewnianych desek. Zapewnia schronienie różnym gatunkom owadów i umożliwia im budowanie gniazd. Owady znajdą w nim miejsce do złożenia jaj, schronienia się przed zwierzętami, deszczem, mrozem czy po prostu miejsce nocnego odpoczynku.

Śmieszny staw - oczko

W tej części parku obecne są trzy zbiorniki wodne, jednak tylko w jednym usłyszeć możesz głosy godowe żaby śmieszki Pelophylax ridibundus i żaby wodnej Pelophylax esculentus. Najwyraźniej w środkowym stawie panują najlepsze dla nich warunki, co oznacza, że odpowiada im głębokość zbiornika i nasłonecznienie. Wymagania siedliskowe tych płazów są zbliżone i zazwyczaj rozmnażają się wspólnie (żaba śmieszka, wodna i jeziorkowa). Wyobraź sobie taki żabi koncert, albo zamiast tego posłuchaj głosów mieszkanek oczka przy którym stoisz. Może nie jest to wirtuozeria ale przynajmniej nauczyłeś się głosu dwóch żab i rozpoznasz je bez trudu. Prawda?

Zbiornik wodny na Słodowie. Naturalnie zaczyna pojawiać się tutaj roślinność wodna i szuwarowa, tworząc warunki życia różnorodnym organizmom (bezkręgowce wodne, owady, płazy, ptaki). Na zdjęciu poniżej: żabieniec babka wodna Alisma plantago-aquatica.

Kaczki żywią się głównie roślinami, przeważnie wodnymi oraz owadami związanymi ze środowiskiem wodnym (np. larwami komarów). Kaczki dokarmiamy gdy przyjdą silnie mrozy i nie są one w stanie zdobyć samodzielnie pokarmu. Ptaki te lubią jeść: marchewkę, otręby, płatki zbożowe, ziarna zbóż, białą kapustę oraz ziarna kukurydzy (niesolone). Bardzo ważne - nie dokarmiamy ptaków pieczywem, gdyż bardzo im szkodzi.

Strzałka wodna to roślina niezwykła ze względu na ładny pokrój. Warto zauważyć, że ma trzy rodzaje liści, które są umieszczone na różnych poziomach. Najniżej są półprzezroczyste liście wstęgowate, które rozwijają się pod wodą. Mogą nieco przypominać liście nurzańca. Wyżej, na poziomie tafli pojawiają się liście pływające, przypominające grążele. A najwyżej na łodygach pojawiają się liście strzałkowate, którym ta niezwykła roślina zawdzięcza nazwę.

Trzy rodzaje liści to nie wszystko, strzałka zasługuje na uwagę także ze względu na niecodzienne kwiaty. Mało jest roślin w oczku wodnym, które byłyby tak ładne. Trzy delikatne płatki i fioletowa nasada sprawiają, że kwiaty są naprawdę atrakcyjne. Utrzymują się około 3 miesięcy – od czerwca do sierpnia włącznie. Kwiaty są umieszczone w okółkach po trzy sztuki. Później pojawiają się płaskie, ciekawe owocostany, składające się z wielu płaskich płytek – owocków otulających nasionko. Nasiona wysiewają się same.