Bez czarny (Sambucus nigra L.), znany także jako dziki bez, bez lekarski lub bzina, to wysoki krzew (rzadziej drzewo) z rodziny piżmaczkowatych. Osiąga wysokość do 10–12 metrów. Młoda kora jest zielona, starsza szarobrązowa i spękana. Kwiaty są białe, promieniste, zebrane w duże baldachogrona o średnicy 10–20 cm. Owoce to ciemnofioletowe pestkowce, kuliste, o średnicy 6–8 mm, zawierające 3–6 nasion. We wszystkich świeżych częściach rośliny występują glikozydy cyjanogenne– trujące dla człowieka, zwłaszcza w niedojrzałych owocach. Po przetworzeniu bez czarny zyskuje wiele zastosowań. Od wieków wykorzystywany był w medycynie ludowej– m.in. na gorączkę, kaszel i dolegliwości skórne. Roślina ta rośnie dziko i w ogrodach, najczęściej w Europie o łagodnym klimacie.

Wrona siwa (Corvus cornix) to inteligentny ptak z rodziny krukowatych, pospolicie występujący w Polsce. Łatwo ją rozpoznać po charakterystycznym ubarwieniu – głowa, skrzydła i ogon są czarne z metalicznym połyskiem, a tułów i grzbiet szare. Wrona siwa zamieszkuje zarówno tereny wiejskie, jak i miejskie, gdzie szybko się przystosowuje. Tworzy wieloletnie pary i buduje gniazda wysoko na drzewach. Żywi się niemal wszystkim – od odpadków po drobne zwierzęta. Wyróżnia się dużą inteligencją i umiejętnością zapamiętywania twarzy. Jest gatunkiem osiadłym i nie jest zagrożona wyginięciem. Chcesz zobaczyć ją z bliska? Odwiedź naszą ścieżkę edukacyjną i poznaj świat ptaków krukowatych!

Lilak pospolity (Syringa vulgaris) to popularny krzew ozdobny, często potocznie, aczkolwiek nie do końca poprawnie, nazywany bzem. Kwitnie w maju, wytwarzając liczne kwiaty o intensywnym, słodkim zapachu. Najlepiej rośnie na słonecznych stanowiskach, w żyznej, umiarkowanie wilgotnej glebie o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie. Lilak nie toleruje gleb jałowych, piaszczystych ani podmokłych. Większość odmian dobrze znosi mrozy, jednak w bardzo surowe zimy warto je osłaniać. Dzięki rozłożystemu pokrojowi i pachnącym kwiatostanom lilak przyciąga owady zapylające, w tym pszczoły i motyle. Jest rośliną długożywotną i łatwą w uprawie.
Serdecznie zapraszamy do odwiedzenia naszej ścieżki edukacyjnej, gdzie można zobaczyć lilaka pospolitego w pełnym rozkwicie!

Zięba zwyczajna (Fringilla coelebs) to jeden z najpospolitszych ptaków w Polsce. Należy do rodziny łuszczaków i wyróżnia się krótkim, stożkowatym dziobem przystosowanym do zjadania nasion. Samiec ma niebieskoszarą głowę, ceglastoróżowy spód i dwa białe paski na czarnych skrzydłach. Samica ubarwiona jest skromniej, w odcieniach brązu i szarości. U obu płci widoczne są jasne paski na skrzydłach i szaroróżowe nogi. Zięby żyją w lasach, parkach i ogrodach, są również łatwe do zaobserwowania w okresie lęgowym. W zimie samce tracą intensywność ubarwienia.
Serdecznie zapraszamy do odwiedzenia naszej ścieżki edukacyjnej, gdzie można spotkać te barwne i śpiewające ptaki!

Samica kaczki krzyżówki, podobnie jak samiec, należy do największych kaczek pływających, ale wyróżnia się brązowym upierzeniem z ciemniejszym kreskowaniem, które zapewnia doskonały kamuflaż w środowisku naturalnym. Jej charakterystyczną cechą jest intensywnie niebieskie lusterko na skrzydle – grupa piór kontrastująca z resztą upierzenia, pomocna w rozpoznawaniu osobników gatunku.

Samiec kaczki krzyżówki to największa kaczka pływająca, wyróżniająca się wyraźnym dymorfizmem płciowym. W okresie godowym jest intensywnie ubarwiony – zielonkawo połyskująca głowa oddzielona jest od brązowej piersi białą obrożą. Po sezonie lęgowym przechodzi pierzenie, przyjmując stonowaną szatę spoczynkową.

Śliwa tarnina to silnie rozgałęziony krzew liściasty, który dzięki licznym odrostom korzeniowym tworzy zwarte, trudne do sforsowania zarośla, szczególnie na glebach suchych i ubogich, gdzie radzi sobie doskonale. Charakterystyczne białe kwiaty tarniny rozwijają się przed liśćmi, zwykle w kwietniu lub maju, co nadaje krajobrazowi wczesnowiosenny, niemal śnieżny wygląd. Roślina ta należy do rodziny różowatych i jest ważnym elementem ekosystemów, stanowiąc schronienie i źródło pokarmu dla wielu gatunków ptaków i owadów zapylających.

Floks szydlasty (Phlox subulata) jest wieloletnią, niską rośliną z rodziny wielosiłowatych, często uprawianą jako ozdobna. Tworzy gęste, poduszkowate kobierce o wysokości do 15 cm. Ma drobne, szydlaste liście i obfite kwiaty w kolorze różowym, fioletowym lub białym. Kwitnie od kwietnia do czerwca, pokrywając się w tym czasie efektownym, barwnym dywanem. Preferuje stanowiska słoneczne oraz przepuszczalną, umiarkowanie wilgotną glebę.
Świetnie radzi sobie w miejscach suchych i nasłonecznionych, dzięki czemu jest idealną rośliną do skalniaków; wytrzymuje nawet bardzo niskie temperatury zimą; skutecznie tłumi chwasty, tworząc gęste, barwne kobierce.

Jaskier ostry (Ranunculus acris) to wieloletnia roślina z rodziny jaskrowatych, często spotykana na wilgotnych łąkach i pastwiskach. Charakteryzuje się intensywnie żółtymi, błyszczącymi kwiatami, które pojawiają się od maja do sierpnia. Jego sok zawiera drażniące substancje mogące powodować podrażnienia skóry, dlatego należy zachować ostrożność podczas kontaktu z tą rośliną. Czy potraficie wskazać go w swojej najbliższej okolicy?

Czyściec wełnisty (Stachys byzantina) to wieloletnia roślina ozdobna należąca do rodziny jasnotowatych. Jego charakterystyczne, srebrzystoszare liście są miękkie i pokryte gęstymi, aksamitnymi włoskami, dzięki czemu przypominają owczą wełnę. Roślina jest odporna na suszę, chętnie uprawiana w ogrodach skalnych, a latem zakwita drobnymi, różowofioletowymi kwiatami przyciągającymi owady zapylające.

Cóż tak pięknie skrzy się w naszym parku wczesną wiosną? To forsycja- ognisty krzew który swą płomienną żółcią rozgrzewa nasze serca również w te jeszcze chłodne, wiosenne poranki... Zapraszamy Was na kwietną łąkę- tam zapoznacie się z ciekawostkami na jej temat.